Tranen

De Pre-Op stelde zoals verwacht niet veel voor. Aanvankelijk kregen we te horen dat er geen pre op nodig was omdat ze alles al weten van Rico-Jay maar toen we net weer buiten stonden kregen we telefoon dat we te laat waren voor onze afspraak. Ik vertelde dat we weer waren weggestuurd en dat we op de 3e verdieping waren. Bleek dat we naar de verkeerde verdieping waren gestuurd dus wij sjokten weer terug om vervolgens op de juiste afdeling te belanden.

Na de administratieve handtekening, een boekwerk aan vragen, uitleg over morgen, een supergave Red Sox pet waar de zuster mee aan kwam en 3 pakjes appelsap welke Rico-Jay nog tot 2 uur voor de operatie mag hebben, konden we weer huiswaarts en zou het niet lang meer duren voordat papa en broer Ryan zouden landen.

Elk kwartier keken we tevergeefs op de telefoon of we al een berichtje hadden en we vroegen ons bij elk vliegtuig wat over Boston vloog af of ze daar misschien in zouden zitten..

Totdat we om half zes een berichtje kregen dat ze geland waren. Opluchting en blijheid!

Het duurde echter nog tot kwart voor zeven dat we ze konden verwelkomen

Allemaal weer blij om elkaar te zien!

Voor Rico-Jay kon er geen betere afleiding zijn dan zijn broer te vertellen over Amerika en hoe het hier werkt, de vriendelijkheid van de mensen, de gastvrijheid maar ook dat hij best nerveus is voor morgen waarbij hij er aan toevoegde dat hij heel graag ooit een boek wil gaan schrijven over alles wat hij heeft mee gemaakt en dat hij dan ook zeer zeker zijn mening daarin wil uiten en zei vastberaden “als ik straks terug kom in Nederland, zal ik ‘ze’ allemaal eens een poepie laten ruiken”.

Los van het feit dat dit letterlijk ook weer mogelijk is, begrepen we wat hij daarmee bedoelde.

Natuurlijk moest Rico-Jay ook even het adembenemende uitzicht over Boston laten zien op het terras, vanaf de 35e etage en in de lounge met rondom glas.

Adembenemend was het zéker voor Ryan met zijn hoogtevrees

maar gelukkig vond hij het ook mooi ?

Terug in het appartement was het tijd om te douchen en koffers uit te pakken en voor de laatste keer de stoma plak verwisselen. Een vreemd idee, en om het vast te leggen ‘voor later’ heeft Rico-Jay alles gefilmd.

Ik vroeg hem gekscherend of hij het stoma zou gaan missen waarop hij verontwaardigd riep “wat denk je nou?! Dat is wel het laatste wat ik ooit zal missen!”.

Toen het klaar was en ik mijn hand nog even op de plak liet rusten zodat hij beter zou plakken keken we elkaar stilletjes en ietwat emotioneel aan…

Het besef dat het de laatste keer was en er een nieuwe periode aan breekt, een hoofdstuk afsluiten, niet meer achterom kijken en vol goede hoop de toekomst omarmen,  was ons beider gedachte, met een dikke knuffel tot gevolg.

De koffer is gepakt, inclusief alle geluks-attributen. De slaap wil nog niet echt vatten en vandaag doen we er maar even niet moeilijk om. Het is wat het is.

In bed kwamen dan eindelijk de tranen bij Rico-Jay. Het was niet de angst voor de operatie, en al helemáál geen angst om weer te kunnen poepen. Eigenlijk wist hij niet eens waarom hij zo moest huilen.

Het zal alle spanning zijn van de afgelopen jaren, en ik kan niet ontkennen dat ik er zelf al genoeg tranen om heb gelaten, die nare momenten en angst als hij weer zo slecht was en geen arts wist wat ze er mee aan moesten, áls ze al naar hem keken. Dat die momenten dan nu ten einde mogen zijn. Ik beloofde Rico-Jay bij hem te blijven tot hij sliep. Hand in hand lag ik bij hem op bed en binnen 10 minuten sliep hij.

Om 12 uur worden we verwacht in Children’s en tegen 14:00 mag hij voor een paar uur gaan slapen. Zo fijn dat papa en Ryan er zijn. Of zoals Rico-Jay zei “Als ik wakker word, is iedereen er toch wel?” Ja, we zijn er allemaal ?

Het thuisfront zal de kaarsen branden, zijn in gedachten ook bij ons aanwezig. En ik weet zeker dat dit voor meerderen geldt.. Toch?

 

Share Button

4 gedachtes over “Tranen”

  1. Heel veel sterkte gewenst voor de operatie, dat het jullie maar mag brengen waarop jullie hopen voor deze dappere man) Geen idee eigenlijk welke operatie hij krijgt? Dat is nergens beschreven volgens mij?

    1. Dank je wel! Jazeker is dat beschreven in het dagboek. Zijn ileostoma is opgeheven terwijl “Nederland” van mening was dat een leven mét stoma zijn leven zou zijn..

  2. To do it in American Style: Rico Jay lots of success, in my mind I am with you. And you know … YOU ARE MY HERO. Greetz from the big postcard man.

Laat een reactie achter bij ricojayReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

®2024 Stichting Rico-Jay To America