Corona crisis

Al ruim twee weken houden wij ons in huis op, ontvangen we geen visite en zelfs onze vrijdag-familiedag hebben we afgeschaft. Niet alleen voor onszelf vanwege een zwak immuunsysteem, maar ook voor onze familieleden welke al geen goede gezondheid hebben en de familieleden die zich nog dagelijks onder de mensen moeten begeven vanwege hun werk in de beveiliging en zorg.

Angst? Ja die is er, maar regeert niet.

Een goede hygiëne was ons al niet vreemd i.v.m. de in Amerika ontdekte Clostridium Difficile bacterie bij Rico-Jay en de veel voorkomende recidive. Hier staat het ontsmettingsmiddel al jaren standaard in de badkamer en hebben we nog net geen patent op het bleekmiddel.

Rico-Jay is bijna jarig, hij had zich er vreselijk op verheugd, temeer omdat zijn vriendje ook zou komen. Dat gaat nu dus ook niet door, zoals zo veel verjaardagen, feestjes en partijtjes nu niet door gaan. Een beetje extra zuur voelt dat zeker, immers Rico-Jay vierde eerder zijn verjaardag altijd ziek, zwak en misselijk. Aanpassen aan de situatie, we zijn er redelijk aan gewend.

Meer dan dat kunnen we niet doen en dus veranderd er voor ons niet zo heel veel wat dat betreft. Ja, oké, Rico-Jay en Ryan gaan elk uur even verplicht een frisse neus halen, al dan niet in het zonnetje achter het huis en papa mag pas een knuffel geven als hij bij thuiskomst eerst onder de douche is geweest, dat dan weer wel…

En dan krijgen we ineens allemaal maatregelen opgelegd.

Maatregelen die òns leven niet veel zullen veranderen maar des te meer valt het ons op hoe onze omgeving hier op reageert; Scholen in paniek, ouders in paniek, kinderen in paniek…..mochten scholen eerst open blijven, gingen ze vervolgens dicht, en gaan dan toch weer open voor examen kandidaten…., klachten over vervelende en verveelde kinderen in huis, een enorm respect voor bepaalde beroepsgroepen en een opstart van solidariteitsacties.

Ik heb daar een mening over en die zal waarschijnlijk niet iedereen bevallen.

Vier en een half jaar hebben we gesmeekt om onderwijs op afstand voor Rico-Jay en ineens kan dit binnen twee dagen voor heel Nederland gerealiseerd worden. Behalve voor de tienduizenden thuiszitters. Ouders van thuiszitters worden niet op de hoogte gehouden door de nog eventueel ingeschreven school. Deze ouders hebben en krijgen geen inlogcode en moeten nog steeds betalen voor online onderwijs en blijven wederom buiten beeld.  Inmiddels boeit het ons niet meer en hebben we deze frustratie uit handen gegeven aan één van de beste advocaten op dit gebied.

We zien dat het continu in protocollen denken en aan alle protocollen te willen voldoen nu een keerzijde krijgt en mijns inziens is dat nu heel erg goed. Kinderen worden thuis gedwongen zichzelf te vermaken buiten het verplichte huiswerk en de online lessen omdat ouders thuis moeten werken en dat hoeft niet slecht te zijn. Eigen fantasie en denkvermogen krijgt nu ruim baan en dat geeft wellicht verrassende wendingen getuige onze eigen ervaring.

Ook het respect voor bepaalde beroepsgroepen steekt vandaag de dag haast boven alle informatie over het coronavirus uit, zo ook alle, uit de grond gestampte solidariteitsacties. Prachtig hoor, heeft u ook geklapt?  Wij niet, en zullen dat ook niet gaan doen.  Klappen zal ten eerste NIETS opleveren.

Ons is bij onze opvoeding mee gegeven om respect te hebben voor ALLE mensen welke zich voor een ander inzetten, al dan niet beroepsmatig. Ons is ook bij onze opvoeding meegegeven, dat als het financieel of op welk vlak dan ook, wat minder is, dat je dat dan hebt te accepteren en creatief naar oplossingen zoekt. Ons is óók bij de opvoeding meegeven dat als wij het beter hebben dan een ander, dat we die ander dan ondersteunen indien mogelijk.

Hoort dit niet de standaard te zijn???

Ik zou tegen ouders willen zeggen die zich nu een halve leerkracht voelen en tegelijk hun werkgever tevreden moeten houden: Het kan nóg erger, als je daarbij ook nog een ziek kind moet verzorgen.  Onderwijs zou nu even op de laatste plaats moeten staan, je bent immers nooit te oud om te leren. Geef leerkrachten daarbij ruim de tijd om deze situatie om te zetten, zodat zij nu niet nóg meer overbelast worden. Laat kinderen desnoods het jaar gezellig overdoen, scholen én leerlingen creëren er alleen maar betere resultaten mee.  Ik maak me er in ieder geval niet meer druk om. Rico-Jay leert op zijn eigen manier en Ryan maakt keurig uit zichzelf het online geplaatste huiswerk tussen de hoofdpijnen door. En dan zien we vanzelf wel verder.

Enorm blij met het telefoontje van het ziekenhuis in België dat de onderzoeken van de jongens gewoon doorgaan, hun complexiteit geeft de noodzaak er kennelijk van aan en uiteraard zijn we daar dankbaar voor.

Een heel andere mening dan onze minister, hebben wij óók. Om geen hoogoplopende discussies uit te lokken zal ik er verder niet over uitweiden en laat zich deze mening vast raden…. Mijns inziens worden we weer geweldig in de maling genomen met vandaag weer verwijzingen naar gemeenten en andere zogenaamd welwillende organisaties….maar de tijd zal het leren. Ik hoop dan ook met heel mijn hart dat niemand van onze familie of dierbaren hier aan onderdoor gaat….safety first!

Sterkte voor iedereen die niet ontkomt aan dagelijks fysiek contact met anderen en alle (chronisch) zieken.

 

 

Share Button

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

®2024 Stichting Rico-Jay To America