Kerstontbijt in het ziekenhuis

Kerstdagen….zouden ze ook geluk brengen?

8 dagen na de operatie:

Wat een verrassing! Ons voltallige gezin kwam de kamer ingewandeld bepakt met allerlei tassen waarvan ik me afvroeg wat dat allemaal kon zijn.

Ik werd even gevraagd koffie te halen en toen ik terug kwam was de tafel gedekt met broodjes, beleg, en eigen gebakken koekjes!!

Diverse kadootjes voor iedereen en echt een feestje. Rico helemaal blij, getuige dit filpmje 🙂

Afgelopen maandagmiddag schreef ik dat Rico eindelijk iets goeds tegen de misselijkheid kreeg waarvan zijn maag sneller leegt, Domperidon ik noem het de wonderpil, want Rico heeft sindsdien nog nooit zo veel gegeten zonder dat hij misselijk werd of vol zat.

Kwam de zuster me vandaag vertellen dat ze voor vertrek toch wel even met die pil willen gaan stoppen, net als de zetpillen en dan ‘kijken’ hoe het gaat.

Ik geloof dat ik al genoeg heb ‘gekeken’ en even van slag liepen we naar beneden want Rico wilde graag laten zien waar hij nu een hele week had vertoefd…..

Ondertussen kreeg ik het spaans benauwd en vlogen de afgelopen drie jaar aan me voorbij van hoe het destijds begon met spugen, spugen en nog eens spugen, de ontdekking van Dr. Brinkman van een trage maaglediging en slecht werkende maagklep wat door zijn artsen ook erkend wordt en dan nu dit!
Ik besloot terug te gaan naar de verpleegster.
Ik zei haar dat het me vreselijk dwars zat, dat ik het niet begreep, al die dagen was Rico zó slecht en eindelijk na het toedienen van die wonderpillen knapte hij zichtbaar op en valt aan op alles wat eetbaar is. En dat wilden ze me nu weer gaan afnemen na twee dagen??

De verklaring was dat de darmen nu mooi op gang waren DUS moest het goed gaan……zucht.
Het stoma liep al vanaf dag 1 dus die dunne darm ook, en de dikke is stil gelegd dus wat nou ‘op gang komen’??

Ik vroeg haar WIE hiertoe opdracht had gegeven, of dit zijn eigen arts of 1 van zijn chirurgen was geweest…..
nee een vreemde arts die alleen het woord ileostoma heeft gelezen en het standaard protocol er op los heeft gelaten zonder verder naar de patiënt of zijn geschiedenis te kijken…..een beetje jammer dus……

Een soort woede en onmacht kreeg bijna de overhand bij mij.

Ik denk dat ik behoorlijk uit de hoogte, wanhopig, boos en verdrietig moet zijn over gekomen ondanks dat ik haar netjes vroeg, na mijn uitleg, of ze mij óók kon begrijpen….
Dat kon ze, direct!

Kennelijk was ik zo overtuigend, of het was de schok omdat ik zei dat ze dan gelijk voor volgende week een kamer vrij konden houden als ze me zo weg zouden sturen.
(ik was ook serieus níet weg gegaan tot 1 van zijn eigen artsen waren gekomen om uitleg te geven)

Afijn, zonder problemen, en vreemd genoeg ook zonder weer te moeten overleggen, werd me gezegd dat Rico rustig die tabletten kon blijven gebruiken en dat ik het dat verder met de eigen arts/chirurg kon overleggen hoe en/of af te bouwen. ………
Ik heb Rico zelf de dikke darm gespoeld, en daarna weer het stoma vervangen. Rico ‘doet’ het supergoed, dus….

MORGEN GAAN WE LEKKER NAAR HUIS!!!!!!!

Heerlijk op 2e kerstdag thuis!

We hebben nog een lange weg te gaan maar we gaan er voor!
We hebben nog een paar dagen om bij te komen van de afgelopen 10 dagen voor het nieuwe jaar aan breekt en ik hoop dat het leven dan enigszins op de rit is….
moet lukken!!!

Rico kon al niet slapen van geluk en is pas net in slaap gevallen.
Ik heb me een wijntje ingeschonken en proost op de kerst,
op iedereen die zo enorm betrokken is,
en op een ‘rustige, stabiele’ toekomst voor Rico-Jay!

 

Share Button
®2024 Stichting Rico-Jay To America