Oorlog

Het thema in de meeste scholen stond vorige week in het teken van oorlog i.v.m. met de herdenking op 4 mei. Een belangrijk onderwerp vinden wij.

Een veel besproken onderwerp deze dagen ook bij ons thuis want, zoals Ryan van mening is; “kan oma daar toch het allermooist over vertellen”, en is oma niet te beroerd voor de zoveelste keer haar verhalen te doen, vaak aangevuld door nieuwe herinneringen welke ons nog onbekend waren.

Ondertussen voerden wij onze eigen oorlog, en gaven we in het 2e mediationgesprek tussen ouders en school wederom aan dat het toch echt wenselijk is dat de KPN klasgenoot IN de klas komt te staan zoals het bedoeld is, en we nu graag wilden weten wat de werkelijke reden is dat het apparaat in de lerarenkamer staat waar Rico-Jay maar 3 x per week op gezette tijden een kwartiertje mag inloggen.

Eerst was het om de leidsters te laten wennen, later was het vanwege de 1 op 1 aandacht en telkens gaven we aan dat dit NIET in het belang van Rico-Jay is en de KPN klasgenoot ook niet zo bedoeld is.

Na vele maanden kregen we dan eindelijk het antwoord: SCHOOL VERTROUWD DE OUDERS NIET

Wat daarmee bedoeld werd kwam niet echt naar voren, echter, werd een mail aangehaald welke wij naar de sectie basisonderwijs van de  Nederlandse Montessori Vereniging hadden gestuurd vanwege vragen over het montessori onderwijs. Zo ook onze noodkreet-mail aan de onderwijsinspectie met de vraag wat we nog konden ondernemen om Rico-Jay in passend onderwijs te kunnen voorzien.

Kennelijk was deze mail zonder onze toestemming met school gedeeld. (waarvoor het landelijk bestuur inmiddels haar excuus heeft aangeboden)

Ook werd er verwezen naar opnames welke gemaakt zouden zijn van gesprekken met de voormalig IB-er.

En ja dat klopt, wij hebben die gesprekken opgenomen, om onszelf er van te overtuigen dat we het toch echt allemaal goed gehoord hadden; uitspraken als zijnde “als ik destijds het voor het zeggen had, waren jullie kinderen niet ingeschreven”, of nadat we zelf via het samenwerkingsverband hadden geregeld dat de IB-er rechtstreeks contact op kon nemen “wat denken ze wel, ik heb er wel meer die ik er gelijk door wil loodsen” en zo nog meer uitspraken welke je van een school niet zou verwachten…

Bijna 3 jaar strijden we nu om in passend onderwijs te kunnen voorzien ZONDER ENIG RESULTAAT, of ja, toch wel, een Veilig Thuis melding zijn we rijker..

In bijna drie jaar hebben we de onderwijsinspectie, de leerplicht ambtenaar, het samenwerkingsverband, de voormalig staatssecretaris S. Dekker,  Ouders&Onderwijs, de landelijke Montessori Vereniging, en vele anderen gevraagd hoe Rico-Jay van zijn leerrecht gebruik kan maken, waarbij Ouders&Onderwijs ons enorm heeft bijgestaan. Echter, werd een verwijzing naar de wet passend onderwijs beantwoordt door de advocaat van school en wílde school niet luisteren naar de geboden mogelijkheden en wees alles van de hand als zijnde; dat een motie niet zou zijn aangenomen, dat ze niet op de hoogte is, dat het samenwerkingsverband niet voorziet, dat ze niet weet waar de geldpot staat, dat school hier nog nooit mee te maken heeft gehad, enz enz.

Bijna 3 jaar hielden we school haast dagelijks op de hoogte, gaven we inzage in medische stukken, filmden we de kinderen als ze te slecht waren om naar school te gaan, voorzagen we school van wetsartikelen,  waren we als ouders betrokken bij schoolactiviteiten en probeerden we SAMEN met school een oplossing te zoeken met als gevolg, dat de schoolarts (GGD) werd ingeschakeld.

In Nederland zijn ouders niet verplicht hun kind te laten onderzoeken door een schoolarts en omdat Rico-Jay voldoende medisch specialisten ziet voegt een schoolarts niets toe en hebben wij er voor gekozen dat onze kinderen niet gezien worden door de schoolarts.

De schoolarts kon dus enkel verwijzen naar de leerplichtambtenaar met als gevolg, op de eerste schooldag van dit jaar, een afspraak bij de leerplichtambtenaar op verzoek van school ‘want school is geen medicus’, ondanks de aanlevering van de mail waarin de leerplichtambtenaar reeds sinds 2013 te kennen gaf dat er GEEN sprake is van ongeoorloofd verzuim, (omdat het een ziekte betreft) en de leerplichtambtenaar dit nog steeds van mening is.

Inmiddels is ons duidelijk geworden dat geen enkele instantie een dwingende maatregel op kan leggen en krijgt  Rico-Jay nog steeds geen passend onderwijs, net zoals duizenden andere kinderen.

Gedeelde smart is in dit geval geen halve smart en dus zijn we niet meer afwachtend, blijven we niet meer stil en gooien we het nu de openbaarheid in want:

Als je kind ongeoorloofd school verzuimt kan de leerplichtambtenaar een boete opleggen. Als je kind ongeoorloofd gedrag vertoont kan de school je kind van school verwijderen. Maar wie legt de school iets op als zij een kind geen passend onderwijs biedt??

We laten ons er niet door uit het veld slaan, hebben verslagen van een onafhankelijk arts ter beschikking en blijven we doorstrijden voor passend onderwijs en erkenning van zeldzame aandoeningen bij leken van diverse instanties waarbij we natuurlijk óók de ontspanning niet uit het oog verliezen want hey, een volgende stempel is gauw gedrukt.

Zo hebben we ons vriendinnetje een gezellig bezoekje gebracht welke wederom in het ziekenhuis belandde, stonden we lotgenoten in diverse situaties bij, en belandde Ryan in het ziekenhuis om het buisje, wat al jaren in zijn oor zit, te laten verwijderen in de hoop dat dit de pijn in het oor zal verminderen.

Het zonnetje heeft zich al lekker laten zien en er kon al heerlijk gedobberd worden in het badje in de tuin.

Rico-Jay wilde ook graag, op zijn manier, zijn bijdrage aan de maatschappij leveren en het leek hem wel wat om andere kinderen met een stoma bij te staan, tips te geven en ervaringen te delen dus maakten we een ontmoetingspek  voor tieners met een stoma waar tieners vrijuit kunnen kletsen met elkaar op hun eigen niveau onder toezicht van een volwassene.

Ryan heeft zijn hobby weer opgepakt met papa en ook daarin hebben we vanwege de belastbaarheid het schema wat aangepast, gelukkig kan dat en heeft de schietvereniging alle begrip waardoor zelfs Rico-Jay mee mocht om te kijken of dit ook zijn hobby kan worden. Rico-Jay ziet het helemaal zitten, heeft de schietspelletjes op de pc verwijderd want “écht schieten is veel leuker!”. ?

Share Button
®2024 Stichting Rico-Jay To America