Gepureerde gehaktballen

Vandaag was een hele nare dag voor Rico-Jay welke we ’t liefst zo snel mogelijk willen vergeten.

De fluoroscopy was een ware hel en ik heb Rico-Jay lange tijd niet zo vreselijk horen schreeuwen van de pijn. Het ging door merg en been en voor zijn gevoel werden zijn darmen compleet opgeblazen in zijn buik.

Gelukkig duurde dit onderzoek echt maar heel even maar het was genoeg om de rest van de dag enorme buikpijn te hebben waarbij er enorm veel troep van jaren uit zijn lijf kwam en we uiteindelijk 5 onderbroeken, broeken en handdoeken verder waren.

Daarna volgde de kennismaking en het gesprek met de chirurg.

Wat een enorm lieve, rustige en kundige vrouw!

Alle tijd voor Rico-Jay die tussendoor wel 3 x moest plassen en 2 x een broek moest verwisselen.

Omdat we niet goed wisten wat we moesten verwachten hadden we enkel 1 schone onderbroek bij ons en sprong de zuster bij met een ziekenhuisbroek met leuke beestjes er op, welke we een half uur later moesten verwisselen voor een ander exemplaar, een grijze XXL broek met roze linten erdoor om vast te maken.

Verbazing alom op de vragen van de chirurg en onze antwoorden, waarom er nooit verder naar Rico-Jay is gekeken het laatste 1,5 jaar, waarom er geen verdere onderzoeken zijn gedaan en waarom we enkel naar een psycholoog werden gestuurd. Toen ik vertelde dat in Nederland mama wordt verdacht van het in stand houden van de medische klachten door Veilig Thuis was de chirurg nóg meer geschokt en kreeg ik een reactie welke meer dan goed deed: “Oh no! I’m so sorry for you! We know that’s not true!! That’s a very bad blame for you!” 

( *Dames van VTT leest u even mee?!! ) Deze woorden komen van één van werelds beste chirurgen, een arts met enorme betrokkenheid bij haar patiënten, werkt in één van werelds beste medische teams en heel goed weet wat zij zegt!

De chirurg vroeg zich af hoe het kon dat Rico-Jay in zo’n bijzonder goede conditie is gezien zijn complexe problemen. Ik vertelde haar van de flesjes drinkvoeding welke we via onze diëtiste kregen, en de 60 grams gehaktballen welke met gepureerde groenten en geblenderd zuurdesembrood gebakken zijn welke Rico-Jay dagelijks gepureerd in een bedje van tomatenketchup met een theelepel naar  binnen werkt. Ze moest lachen, was zichtbaar verrast en gaf daar een groot compliment over. BAM!

Het is Halloween, al het personeel en bijna alle ouders en patiënten zijn verkleed, mama had haar emoticon legging aan en dus vielen de ‘ziekenhuisbroeken’ van Rico-Jay ook niet op.

Het boeide Rico-Jay ook niet echt en met die veel te grote grijze XXl broek met roze linten stapte hij in de Uber taxi alsof het de normaalste zaak van de wereld was met de woorden “This is America mama, ondanks alles vond ik het toch een leuke dag. Ik voel me hier wel thuis”

Share Button
®2024 Stichting Rico-Jay To America