Mooiste schooldag ooit

Eindelijk, na 5 jaar (!) bidden en smeken om passend onderwijs, het beoogde paradepaardje van het ministerie van OCW, te verkrijgen voor Rico-Jay en vele scholen met bijbehorende gesprekken te hebben bezocht met telkens een teleurstellende reactie, was daar ineens de perfecte Vrijeschool waar er maar 1 van is in heel Nederland.

Het kennismakingsgesprek was al bijzonder en was veelbelovend voor de eerste dag dat Rico-Jay daadwerkelijk zijn klasgenoten zou ontmoeten. Vandaag was die dag. Een beetje nerveus was hij uiteindelijk toch wel en dat is logisch, maar zijn glimmende oogjes waren alles zeggend voor het moment, ZIJN moment!

Na 5 jaar hoort hij er ook bij, mag hij er zijn en telt hij mee. Je beseft het je pas als je er zelf mee te maken hebt en helaas zijn dat nogal wat ouders met thuiszitters die om verschillende redenen niet passen in ons onderwijssysteem en daardoor er niet bij horen, verstoten, gekleineerd  en geïntimideerd worden, terwijl deze kinderen niet alleen recht hebben op onderwijs maar vaak juist enorm gemotiveerd zijn om iets te leren.

Het welkom was als de eerste ontmoeting, hartelijk, vriendelijk en open. Vrolijk werd hij naar zijn klas geleid en wij werden daar als heel normaal in meegenomen. De klasdeur stond open en de leraar kwam al gauw de hal op om Rico-Jay en ons te begroeten. In de klas geen vreemde of afkeurende blikken, geen geroezemoes onderling, geen drukte maar gelijk werd hij opgenomen als één van hen, zo voelde Rico-Jay het, zei hij opgelucht.

In 2 uurtjes werden wij bijgepraat, maakten we kennis met leerkrachten en konden we de sfeer proeven en die was in één woord WAANZINNIG in de meest positieve zin.

Hoe kan het toch dat het op deze school wel kan?

Hoe kan het dat hier ELK kind er toe doet ongeacht hoe het er bij zit, hoe het er uit ziet of zich gedraagt?

Hoe kan het dat hier NIET gekeken wordt naar dat lesboek wat het eind van het jaar toch echt doorgespit moet zijn.

Hoe kan het dat hier een kind gewoon naar zijn of haar kunnen les krijgt ongeacht leeftijd of niveau?

Volgens Rico-Jay werkte met rekenen niet 1 kind aan hetzelfde lesje of boek en als de aandacht wat verslapte werd er even lekker buiten gespeeld. Elk kind krijgt les in zijn of haar eigen tempo op het eigen kunnen, sommigen zitten graag met hun neus in de boeken, anderen doen liever iets met hun handen en die mogelijkheden worden ook allemaal geboden. Leeftijd speelt geen rol, hier kijken ze naar waar een kind tussen past en Rico-Jay vind zijn klas de perfecte klas waar hij zich nu al helemaal in thuis voelt. Zijn eerste zin, opgelucht en enthousiast, toen we hem weer mee naar huis namen en buiten kwamen:

“Wat een fijne school!”

Thuisgekomen moesten natuurlijk ook zijn broers horen hoe zijn eerste schooldag was en enthousiast vertelde Rico-Jay hoe hij het had gevonden. Daarop pakte broer Ryan zijn Engelse boek en bekeken ze samen wat daar aan opdrachten in stond en vertelde Ryan wat over hoe ze op zijn school te werk gaan.  Verhalen over en weer en 2 schaterlachende jongens, een gouden moment.

Alle indrukken van vandaag werden vervolgens in een diepe slaap bijgetankt.

De mooiste schooldag ooit!

 

Share Button
®2024 Stichting Rico-Jay To America