Bijzondere mensen

Zo versteld als je kan staan van mensen welke volledig op de hoogte zijn en totaal niet snappen wat Rico-Jay (of Ryan) mankeert, (sommigen dachten zelfs dat Rico-Jay wederom voor onderzoeken naar Boston ging), zo versteld hebben we de afgelopen weken weer gestaan van mensen welke spontaan hun hulp aanboden (financieel toen we in Boston zaten), meedachten en meehielpen zonder dat hen dat gevraagd werd. Mensen welke niet dagelijks in ons leven zijn of mensen welke totaal vreemd voor ons zijn. Bijzondere mensen dus.

Een ieder weet dat we de feestdagen zonder cadeaus maar met veel liefde zullen gaan vullen, het is niet de eerste keer en kinderen worden er niet slechter van. Sterker nog, kinderen leren daardoor wat echt belangrijk is in het leven. Dankbaar voor het aanwezig mogen zijn, dankbaar voor alles wat mogelijk is gemaakt door velen en alleen dáár al bij stil staan, geeft het grootste gevoel van geluk.

Des te groter was de verrassing toen er tóch een prachtig pakket binnen kwam van de lieve Sinterklaas via de Zonnebloem Haaksbergen. Wat ontzettend fijn, lief en bijzonder!
In de middag op 5 december werd er echter nóg een pakket bezorgd van Post voor Kanjers met dank aan een lotgenootje en vriendin welke Ryan en Rico-Jay had opgegeven.
We hadden al kaarten van diverse lieve mensen mogen ontvangen via Post voor Kanjers waarvoor onze dank, dát was al zo leuk! Dus al deze cadeaus waren een echte superleuke verrassing.

Daar de vermoeidheid nog steeds parten speelt, er veel werk is blijven liggen qua brieven en post, Rico-Jay een gat in elke dag slaapt, Ryan last van zijn rug had,  papa moest werken en ik zelf ook niet echt lekker was hadden we besloten gewoon even met ons drieën op de bank tv te kijken en verder niks. Ryan en Rico-Jay, makkelijk en begripvol als ze zijn, waren toen toch wel héél erg benieuwd naar hun cadeaus en onder het genot van de “ooooh’s” de “aaaah’s” en “yesss!” pakten ze alle cadeautjes uit. Heerlijk om die blije dankbare koppies te zien!
Bij deze enorm bedankt!! Ryan en Rico-Jay zijn er echt heel erg blij mee!

Het verzacht weer even de pijn, van degenen waarvan verwacht had mogen worden dat er meer begrip is voor hun gesteldheid. Lees: chronische aandoening, grote buikoperatie, herstel en chronische pijn.
Met name, omdat deze mensen juist van kinderen hun beroep hebben gemaakt….

Het zegt denk ik meer over hen dan over ons.
Hopelijk beseffen deze mensen zich dat ze niet alleen ons hiermee verdriet doen maar dat zij daarmee onze kinderen (wederom) onnodig schade toe brengen.