Dag 3:
Vandaag begon wat minder. ..2x nuchter overgeven en veel pijn….en een half uur het infuus leeg en rinkelende bellen maar geen zuster. …. een gescheurd stoma en Rico die maar 1 ding wil: Naar buiten! !
Tot overmaat van ramp een patiënt er bij op de kamer dus alle doemsenario’s komen voorbij. ….
Rico en ik hebben af gesproken alle vaart er achter te zetten, thuis kan hij ook wel ziek zijn. .
Net kwam de leuke middag zuster, een schattig meisje wat nu even t een en ander gaat navragen en gaat bespoedigen 
. Het zit m het meest vast op de medicatie. De morfinepomp kan natuurlijk niet mee dus zo gauw die er af is kunnen we weg.
Vreselijk om n douche en wc te moeten delen met een vreemde en zelfs slapen. … Ik ben daar echt zo n kneus in, gatverdamme das t enige waar niet alleen ik, maar Rico ook tegenop ziet.
En kindjes die zich gelijk storten op Rico’s speelgoed en heel amicaal zijn. …nee daar is Rico ook niet echt van gediend. …..
Stiekem moest ik wel lachen om zijn verontwaardige houding en bijbehorend blik. 
Tadaaaaaaa!!!! 1 dag na de operatie gaat deze bikkel gewoon naar BUITEN!
De morfine is gestopt, kan er evt weer aan en het infuus werd even los gekoppeld. Rico s ogen straalden!!! In de rolstoel naar beneden, nog een tikje duizelig en natuurlijk nog wat trekkende pijn aan de buik, was hij vastberaden toch echt naar buiten te gaan.
Een uurtje buiten, een ijsje, en met wat fruit en lekkers voor de avond, togen we weer naar boven. Rico ligt voldaan nu even te slapen. ..
Niet lang want t eten komt er aan. #trots op mn kanjer!
