Kerstgroet

De 7e dag na de operatie.

Rico heeft een hele goede nacht gehad, ik ook maar wel erg kort door mijn eigen schuld.
Ik werd dan ook met een schok wakker doordat de chirurg (godzijdank een vreemde!) aan het bed van Rico stond.

Gelukkig werd de aandacht afgeleid door een zuster welke niet ‘op tijd’ aan kwam draven toen hij op het belletje had gedrukt en welke hij een opmerking toe wierp bij het arriveren waardoor hij de rest van haar dag wel moet hebben verpest.

Erg veel zinnigs of duidelijks kon ik niet opmerken uit zijn verhaaltje betreft Rico dus ik liet het maar voor wat het was.
Rico werd gewogen, er gingen 2(!!!) boterhammen in en we togen aangekleed en wel naar de speelkamer waar een mooi plakwerkje voor opa en oma werd gemaakt die vanmiddag gezellig langs kwamen.

De enige echte eigengemaakte oma’s salade in een bak en een tas met kadootjes voor iedereen van het gezin werden gauw in een kast gestopt bij hun aankomst, net als de schone was (dankbaar daarvoor, want je kan me nog net niet ruiken).

Rico-Jay is veel uit bed geweest al dan niet met mijn eigen gefabriceerde’ sluitlaken’ om de buik, van een kussensloop, om zijn buik te ondersteunen.
De gene die ooit een kind heeft gekregen of een keizersnede heeft ondergaan weten wat ik hier mee bedoel en waarom. 🙂

Aan alle leuke dingen komt een eind, zo ook aan het bezoek van opa en oma….

Rico was ontroostbaar nadat we ze hebben uitgezwaaid beneden in de hal.

Vandaag heb ik dan ook alleen met hem het stoma vervangen onder de douche en we raken er aardig bedreven in.

Lekker fris weer in de pyama en nog een klein rondje lopen over de hal waarin Rico heel trots liet zien dat hij óók rechtop kan lopen zonder sluitlaken. ‪#‎Trots‬!

Inmiddels ligt hij lekker te slapen en dwalen mijn gedachten terug naar het gesprek met zijn eigen kinderarts welke vandaag langs kwam;

Ja het gaat goed met Rico, heel goed en de koffers staan nog net niet klaar want liever verantwoord mee naar huis dan half gebakken…..
Hij was het er volledig mee eens, maar we moeten ons óók beseffen dat Rico’s situatie zo enorm complex is dat niemand eigenlijk nog iets kan zeggen hoe dit verder verloopt, hopen dat er geen complicaties bij komen, niet nu, niet over een week, een maand of een jaar….

Hopen dat hij het goed blijft ‘doen’ en een enigszins normaal leven kan leiden met onderbroek en zwemmen, dat hij geen buikpijn meer heeft en eens lekker gaat groeien….

We blijven het maar hopen want we moeten ons beseffen dat Rico pas het 30e patiëntje is in 20 (!!!) jaar waarbij ze een operatie als deze hebben uitgevoerd in zo’n complexe toestand.

BAM! Die kwam weer even binnen…..

Ik wist het maar had het gewoon maar even weg gestopt…vergeten….hoeveel mensen hebben wel niet een stoma?
Toch prima mee te leven? Jaa…..als de rest ‘normaal’ werkt dus…..

*(zijn dikke darm ligt net als bij ons de dunne darm in de buik en is drie x wijder dan normaal, naast een trage maaglediging en die maagklep die niet goed werkt en dan is nog niet bekend hoe de darmen zich houden na verloop van tijd, laat staan dat ze überhaubt wat weten van de dunne darm..)

Dussssss……schrijf ik het hier maar even van me af, laat een traan , trek m’n redbull open bij gebrek aan een wijntje omdat de AH al dicht zat en proost op de toekomst en op iedereen die zo geweldig mee leeft.

Ik wens iedereen hele fijne feestdagen en morgen, als mijn gezin hier komt, gaan we er een leuke dag van maken en neem ik er 1 op (die bestelling heb ik dan weer wél gedaan 😉 )

Vrolijk kerstfeest!

Dat er nog maar heel veel kerstdagen mogen komen in leukere omstandigheden!

Share Button
®2024 Stichting Rico-Jay To America