Het is weer voorbij, de Goedheiligman heeft zijn biezen gepakt.
Rico-Jay geïrriteerd achter latend omdat
“…ik gewoon graag wil blijven geloven dat het allemaal echt is!”
Ik snap het, zijn wereld is er al één van het kaliber waar menig kind niet om zit te springen en dan is Sinterklaas een aangename verandering van de tijd….
Gelukkig is Rico-Jay ook “van de kerst”, zoals hij zelf verkondigd, en óók de kerst heeft haar charmes, misschien nog wel méér.
Dé reden waarom papa vandaag gelijk de dozen van zolder haalde en het huis samen met Rico-Jay en Ryan in de kerstsfeer bracht, terwijl ik snotterend, hoestend en proestend in bed door bracht.
In gedachten loop ik het afgelopen jaar nog eens door en besef me dat het te snel is gegaan.
Véél te snel!
Het bezoek aan Children’s hospital in Boston staat me nog vers in het geheugen, net zoals alle ziekenhuisbezoeken, dit jaar zelfs meer met broer Ryan, het onverwachte afscheid van onze grote vriend, het ongeluk van ‘grote broer’, het opstarten van het eigen bedrijf van manlief, de wisseling van huisarts en ziekenhuis, het gevecht voor Passend Onderwijs en de eeuwig durende strijd in de medische wereld…
Naar Amerika heeft uiteraard de prioriteit, echter, voor het zo ver is, moeten we weer eerst met geld over de brug komen en daarvoor gaan we de laatste dag van het jaar weer oliebollen verkopen.
Zie ook het tabblad ‘Oliebollen bestellen’
Het MOET toch mogelijk zijn ook dát doel te bereiken?
De Goedheiligman heeft zijn biezen weer gepakt, maar niet voordat hij eerst een envelop bij ons bracht voor Stichting Rico-Jay To America.
We mogen weer 200 euro bijschrijven nadat de Sint en zijn Pieten hun schoolbezoek hadden volbracht.
Enorm dankbaar voor deze geweldige bijdrage!
*Met dank aan Louis Nootenboom, Henri ten Voorde, Peter Tiggeler, Bert Eitink, Sjors Riewald en Marieke Dooren.
