Goed en slecht nieuws

Terwijl gisteren Rico-Jay door opa en oma vertroeteld werd,
waren wij met broer Ryan naar het Erasmus MC.

Dr. Bessems staat, als ik de recensies mag geloven, als beste kinderorthopeed te boek, en we kunnen dit enkel beamen na ons bezoek.
Ondanks dat deze arts niets kan bijdragen aan Ryan zijn pijn, kon hij ons wél vermelden, dat er nog genoeg onderzoeken gedaan zouden kunnen worden, om er achter te komen waar zijn pijn vandaan komt.
Met het advies een uitgebreider bloedonderzoek te doen en eens te kijken naar de vitamine waardes namen we afscheid van een arts welke ik een ieder kan aanraden.
Een arts met een ‘menselijke’ benadering waarbij geen enkele arrogantie te bespeuren valt, elke handeling uitlegt en ons allemaal op ons gemak stelde.

Toen we bijna bij de uitgang waren kwam er een zwarte Piet heel hard op Ryan aflopen met de vraag of hij op de foto wilde.

Natuurlijk wilde Ryan dat en wat verlegen poseerde hij voor de camera.
Als dank kreeg hij een cadeau in de handen gedrukt, Ryan verbaasd achterlatend.
Met een mooie auto onder de arm togen we weer huiswaarts.
Chappeau voor het Erasmus Sophia Ziekenhuis!

Bij thuiskomst wachtte ons echter een heel ander bericht;

Zoonlief werkt al maanden via uitzendbureau Adecco – Twente voor Tyco
Onlangs is er een functioneringsgesprek geweest waarin vol lof werd gesproken over zoonlief zijn werkzaamheden. Een orderpicker welke nooit te beroerd is over te werken en welke zelfs geen vakantie op nam, op verzoek, en in het belang van het bedrijf.
Een harde werker, waar je als ouders trots op mag zijn. Zéker nadat hem een vast contract via het uitzendbureau werd aangeboden. Leuke collega’s en leidinggevende.

Ik heb mijn kinderen altijd geleerd om niet alleen voor jezelf op te komen maar ook voor je naasten.
En zo kwam het dat zoonlief de magazijnmanager er gisteren op attendeerde dat er koude lucht door de hal wordt geblazen als de heren van kantoor naar huis gaan om 3 uur ‘s middags.
Niet echt bevorderend voor de magazijn medewerkers, en al helemaal niet met de kou van de afgelopen dagen.

De magazijnmanager, sprak zoonlief tegen, dat was niet zo en het was onzin.
Waarop zoonlief hem uitnodigde mee te gaan naar de hal om het zélf te constateren, echter dat weigerde de magazijnmanager en zei zoonlief dat hij het gesprek in zijn kantoor wel verder wilde voeren.
Hierop antwoordde zoonlief dat hij dat aanbod aan nam, met de verwachting dat wellicht het een en ander overeen gekomen kon worden ter verbetering van de werktemperatuur.

Zoonlief ging weer aan het werk en na 20 minuten kwam zijn leidinggevende met de mededeling dat hij zoonlief van de magazijnmanager naar de uitgang moest begeleiden.
Verbaasd keek zoonlief hem aan, er zou toch een gesprek komen?
Dat gesprek wilde de magazijnmanager niet meer voeren, zoonlief moest vertrekken, per direct!
Afscheid nemen van de collega’s? Ook dat werd hem verboden!

Zowel vragende collega’s als wel een aangedane leidinggevende achterlatend..

Niemand begreep het, sommigen hadden het echter wél verwacht;
Want “tegen de magazijnmanager van Tyco heb je geen commentaar”, ook niet als dit de werksfeer of de productie ten goede komt. Er heerst blijkbaar een bepaalde angst cultuur.

Je leert je kind eerlijk en oprecht te zijn,
je leert je kind voor zichzelf maar óók voor een ander op te komen,
maar deze actie zorgt er in 1 klap voor dat deze lessen in het niet verdwijnen
met ontslag als gevolg….

Collega’s en leidinggevende steunen zoonlief en hebben nog geprobeerd zijn vertrek terug te draaien, helaas ten spijt, zijn ze volgens eigen zeggen, “een goede collega” kwijt.

Ik vraag me af wie dan toch die magazijnmanager is en bekijk zijn facebook profiel.

Tot mijn verbazing lees ik zijn laatste post in juli van dit jaar….. (zie foto)

Deze tekst, ‘dit Sein’ is kennelijk NIET op de magazijnmanager zélf van toepassing!

Weet dus waar je solliciteert!!

*Alle lof voor Adecco – Twente, zij gaan met spoed op zoek naar werk voor zoonlief.

Share Button
®2024 Stichting Rico-Jay To America