Angstige grote ogen

Dag 2 in Nijmegen.
Hier gaan ze als een speer.
Eindelijk actie!
Regelmatig komen artsen, arts-assistenten en verpleegkundigen op de kamer.
De zusters helpen daar waar nodig en zelfs de pedagoge welke enkel in beeld komt wanneer nodig, is een gewoon normaal leuk mens!
Vandaag moest Rico een liter enigszins vaag smakende ranja opdrinken.
Nou moet je weten dat hij over één simpel glas al uren doet dus ik voorzag het drama al.
Gelukkig houden ze hier ook niet van drama’s dus werd overlegd en in gestemd met een sonde…wel zo handig, niet zo leuk.
Rico is werkelijk een bikkel dus ook dát onderging hij, al was het enigszins met tegenzin.
Inmiddels een aantal ‘schone bedden’ verder ligt hij nu lekker te slapen.
Het is de bedoeling hem helemaal door te spoelen zodat ze wat meer overzicht en duidelijkheid hebben.
Niet alle troeven, welke de artsen nog hebben, worden prijs gegeven maar het feit dat er nog genoeg voor handen is om er achter te komen wat de oorzaak is, stemt toch positief.
Er gaat veel vocht door de sonde en er worden extra tabletjes gegeven, het moet er uit, wat t ook allemaal is.
De dokter loopt regelmatig binnen, voelt en luistert de buik en Rico ondergaat alles gedwee
Alleen zwelt zijn buik weer zó op dat het hem erg pijn doet en ik bang ben dat zijn buik ontploft.
Er komt nog amper een woord uit Rico en hij ligt stilletjes op zijn zij….
Grote ogen kijken mij steeds angstig aan en dat is eigenlijk het enige wat mij raakt…
Share Button
®2024 Stichting Rico-Jay To America