Vijf weken thuis waarvan gelukkig 2 weken vakantie.
Vijf weken waarin de lichamelijke gebreken nog niets verbeterd zijn maar ogenschijnlijk wel meer geaccepteerd, en dat is óók een vooruitgang. (voor de psychologen onder ons 😉 )
Terwijl het merendeel van de mensen wellicht op vakantie is geweest, of hier en daar een uitstapje heeft gemaakt, is ons leven ook ‘gewoon’ door gegaan, in het teken staand van zo gezond mogelijk eten en alle situaties zo ‘rustig’ mogelijk te houden, telkens het uiterste uitproberend.
Vandaag was het een uitstapje naar de kinderboerderij waar broer Ryan wel voor te porren was maar Rico-Jay het vanwege de vermoeidheid niet zag zitten. Het werd een kort uitstapje, na een half uur waren Ryan en papa al weer terug. De pijn was té aanwezig en het bed werd bij thuiskomst dan ook weer snel opgezocht om in een diepe slaap te vallen.
Rico-Jay heeft andere belangen, normaal eten. Vandaag gaven de 6 verse aardbeien in ministukjes voor het eerst géén buikpijn, en ook het gepureerde eten niet dus een hele vooruitgang!
Morgen gaan ze beiden even met mama mee naar school, kijken hoe het gaat en de klasgenootjes zien. We blijven proberen, óók dat!
Leuke post is daarbij een welkome aanvulling, dank je wel lieve Jos voor de lieve, grappige ‘opstekers’, en de koffie….staat altijd klaar!
