Vanmorgen waren we dus al vroeg op pad en zijn om 11 uur in Nijmegen aangekomen.
Voor Rico was het een wereldreis en het leek wel of hij ook opgelucht was dat hij uit Enschede weg was.
We moesten ons melden op het Strand…
Hoe gezellig klinkt dat al!
Een hartelijk welkom door de verpleegster, 2 artsen en de avondzuster, verder kan ik concluderen dat er vandaag al méér is verteld, uitgelegd én gedaan dan in 10 dgn MST.
Een hartelijk welkom door de verpleegster, 2 artsen en de avondzuster, verder kan ik concluderen dat er vandaag al méér is verteld, uitgelegd én gedaan dan in 10 dgn MST.
Zo grappig, hier zeggen de zusters wat ík dénk, dus zo heel vreemd zat ik al die tijd niet (je zou haast nog aan jezelf gaan twijfelen na de afgelopen 10 ‘pedagogische’ dagen…)
Qua ‘observeren’ hebben ze hier gewoon 48 uur nodig ipv 6 dgn, en komt de pedagoge als laatste in de rij in beeld maar haar hebben we (gelukkig) nog niet gezien.
Hier wordt je in je waarde gelaten en vermoeien ze zich niet met opvoedkundige taken, en worden de zakjes Movicolon gewoon over de hele dag verdeeld in plaats van 4 zakken voor 12 uur ’s morgens.
Hier wordt vanuit een heel ander perspectief gekeken;
MEDISCH!
EN er wordt GECOMMUNICEERD!
Hier wordt óók GELUISTERD.
BLIJ DAT WE DEZE BESLISSING HEBBEN GENOMEN!
Vol vertrouwen gaan we de aankomende dagen dus in. 🙂
