Wij hulp, hij hulp

Dat het in Medisch Nederland niet altijd vlekkeloos verloopt moge duidelijk zijn na de afgelopen jaren. Dat wij daardoor wederom in de buidel moeten tasten is een zeer kwalijke zaak waarover later meer.

Helaas zijn we geen uitzondering, dagelijks worden we geconfronteerd met patiënten welke aan hun lot worden overlaten, patiënten welke te moe zijn om te strijden of angst hebben voor de gevolgen.

Sommige medici hebben een dusdanige macht gecreëerd welke haast eng is, waarbij we het hebben over het kunnen beslissen over al dan niet hulp verlenen, met de dood tot gevolg.

De medici lijkt haast enkel bezig te zijn met de gevolgen van de hulp.

Enigszins begrijpelijk, maar het kan toch niet zo zijn dat deze mensen door hun angst, patiënten de dood in jagen?

Met goede afspraken zou dat toch niet nodig moeten zijn?

Een patiënt zijn of haar enige wens te mogen en kunnen vervullen, ongeacht hoe het resultaat zal zijn, zou toch het mooiste moeten zijn wat een arts zich kan indenken? Dát is toch zijn werk, zijn uitdaging?

Terug naar de kop van dit bericht, “wij hulp, hij hulp”.

Het is de omschrijving bij een waanzinnige donatie voor Rico-Jay en waar ik de hele dag mee in m’n hoofd heb gelopen. Het uitpluizen waar deze gift vandaan komt en wat degene heeft bewogen intrigeert me, om, indien mogelijk, persoonlijk te bedanken.

De omschrijving doet vermoeden dat de persoon zelf, óók ervaring heeft in Medisch Nederland.

De zoektocht bevestigt ons vermoeden en maakt deze donatie ook weer erg bijzonder, wederom een mens welke bekend is in het medisch systeem omdat hij er zelf deel van uit maakt(e);

als patiënt én als zorger.

Lieve donateur, heel hartelijk dank voor uw bijdrage aan Rico-Jay en voor u heel veel sterkte voor de toekomst..

Share Button
®2024 Stichting Rico-Jay To America