Stap in goede richting

Het spande er om, het zou de 4e dag worden dat er geen poep kwam en we begonnen ons zorgen te maken. Rico-Jay ging regelmatig even op de wc zitten in de hoop dat er iets zou komen maar het gebeurde maar niet. Gelukkig was er ook geen pijn, anders dan onderin de buik wat vrij normaal is na 3 dagen. Ik had het telefoonnummer al bij de hand en nog één keer wilde Rico het proberen dus wachtte ik nog even. Liever belde ik ook niet op het laatste moment, omdat we om half 5 bij zijn dokter verwacht werden.
Ineens een roep uit de badkamer: “Mam!!!!! Poep!!! En het is véél”.
Met een zucht van verlichting kon ik er emotioneel van worden en legde het telefoonnummer van het ziekenhuis gauw weer weg. Het besef dat ‘het’ werkt……even lieten we de moed zakken de afgelopen dagen maar het werkt gewoon! ?

In alle rust en met een super goed gevoel togen we naar Children’s om onze geliefde dokter, Dr.Rodriguez te zien en hem uiteraard de mooie tekening van Rico-Jay en een Nederlands presentje te overhandigen.
De charmante en altijd goed gehumeurde arts vond Rico-Jay er goed uit zien en voelde dat er nog wel wat zat in die dikke darm wat hij middels massage op de een of andere manier probeerde in werking te drukken. Vreemd genoeg deed het Rico-Jay niet eens echt veel pijn.

Met adviezen voor de aankomende maanden, een nieuwe foto voor het dagboek en een dikke knuffel spraken we af dat we de volgende keer niet als patiënt maar als gast terug zouden komen.
De weg is nog lang, Rico-Jay zal zich aan zijn dieet moeten houden maar kan af en toe best iets uitproberen zo lang hij het maar in kleine hapjes en kleine hoeveelheden doet en er altijd genoeg bij blijft drinken. Ik kon het niet nalaten, om toch nog even na de instructies en verwachtingen van de dokter, uit te spreken dat de Nederlandse artsen het dus tóch bij het verkeerde eind hadden.
Immers, mét stoma en mét pijn zou zijn leven zijn, ik hoor het zijn kinderarts uit het AMC nog zo zeggen……”ga maar naar een psycholoog, beiden, want Rico-Jay moet leren omgaan met zijn stoma en situatie en ik moest niet zoveel met het dagboek bezig zijn…..”.
Dr Rodriguez, professioneel als hij is, antwoordde:
“Ik ga niet zeggen dat de Nederlandse artsen het bij het verkeerde eind hadden maar ik zeg dat wij het bij het juiste eind hadden ? en Rico-Jay hoeft pas naar een psycholoog als het poepen moeilijk blijft gaan, hij pijn heeft en hij bang is om te poepen, na verloop van tijd, niet omdat het tussen de oren zit, maar om te leren poepen”
Toen ik vertelde van de 3 (!!) reeds doorlopen poeppoli’s (MST, AMC & Radboud) wist hij genoeg.

Ik vroeg hem of ik mocht mailen in geval van vragen en natuurlijk kon dat via zijn secretaresse.
De reden waarom het niet handig was hem rechtstreeks te mailen liet hij mij op zijn telefoon zien: Bij het email icoontje stond een getal hoger dan 14 duizend(!!!), ik had het goed gezien en kreeg nog de bevestiging dat deze arts gemiddeld 350 emails per dag krijgt.
Wat een bijzonder lieve, en oprechte man!
Dankbaar voor zijn (kosteloze) inzet met de wens deze lieve, betrokken en charmante arts ooit nog eens te mogen ontmoeten over een aantal jaar.

Bij thuiskomst moesten we het natuurlijk vieren en kreeg Rico-Jay zo’n enorme zin in druiven. Vier jaar lang kon hij ze niet eten en nu het weer kan, was dat de keuze van vandaag. Fruit.

Samen snoepten we uit het bakje fruit, Rico viste er de 5 druiven uit,  en het duurde nog geen half uur voordat Rico-Jay alwéér naar de wc moest …… de massage van Dr. Rodriguez had baat gehad 🙂 Daarna moest er natuurlijk gedouched worden en zelfs dát is een feest. Even geen gedraai in de juiste richting vanwege een lopend stoma, even geen hand met gaasjes op de buik in afwachting van wanneer hij is afgedroogd. Nu kan hij het allemaal zelf doen en hij geniet er zichtbaar van! We kunnen de dag met een groot gevoel van geluk afsluiten en terwijl ik dit schrijf denk ik aan de mooie woorden welke ons onlangs werden ingefluisterd:

Je leeft ……..met 3 stappen vooruit en 2 stappen achteruit, is dat nog steeds één stap in de goede richting. Ik kan het niet mooier zeggen.