Boston Park Plaza

Vanmorgen bezochten we de lieve bar dame van het Boston Park Plaza Hotel. Een jaar geleden was zij het die Rico-Jay zomaar uit medeleven een lieve beer gaf welke hem nog altijd vergezeld tijdens het slapen. Bij het betreden van het Park Plaza Hotel werden we al herkend door een medewerkster en ik vroeg haar of ze misschien was ingelicht dat we zouden komen maar dat was niet zo, ze herkende ons gewoon. Lieve Dilmaya was zo blij ons te zien en wij haar! Tranen, knuffels en foto’s verder kon er eindelijk even gepraat geworden. Het deed haar verdriet, al die tijd, op facebook , Rico-Jay te zien vanwege dat stoma. Trots kon Rico-Jay zijn mooie dichte buik laten zien zónder stoma en wederom tranen. Tranen van geluk, van de wens dat het nu beter mag gaan en nadat we gezellig een kop koffie en Rico-Jay zijn geliefde cranberrysapje had gedronken volgde er geen beer maar een envelop voor Rico-Jay die hij ‘thuis’ pas mocht open maken…..met wel een heel waanzinnige verrassing daarin! Rico-Jay was er stil en ondersteboven van…..waar maar twee woorden op zijn plaats zijn: Dankbaar & bijzonder! Lieve Dilmaya, we houden contact en ooit zal je ons wederom terug zien!!

Morgen is het zondag en dan zijn we hier al weer 4 weken. De tijd vliegt.
Vanavond hadden we weer even een video call met het thuisfront waar de vraag werd gesteld of we er naar uitkijken om weer naar huis te komen…..
Heel eerlijk…nee, we kijken er niet naar uit…hoe beroerd het ook klinkt. We hebben het hier naar onze zin en hier worden we niet lastig gevallen door een Veilig Thuis. Hier worden we geloofd. Hier zien de medisch specialisten wat er daadwerkelijk aan de hand is…

Vanavond sliep Rico-Jay al voor zes uur ’s avonds en nu is hij al weer 1,5 uur wakker vanwege 2 x een forse bloedneus uit het niets. Gelukkig had ik wat van die ijs-pack zakjes mee gekregen van het ziekenhuis dus het stopte nog wel een keer. Maar we maken ons ook een klein beetje zorgen, al 2 dagen is er geen poep gekomen maar er is wel aandrang. Het lijkt er op dat het ergens vast zit en aan zijn buik te voelen kan dat wel eens kloppen, een harde onderbuik, welke we proberen te verzachten met een kruikje en wat massage…

Vanavond toen ik ijs haalde voor het water en drinken ging ik even buiten zitten om alles te overdenken.
Al snel werd ik vergezeld door een meisje wat uit de naastgelegen bar kwam om een luchtje te scheppen. Een gesprekje is hier eerder op gang dan waar dan ook en al snel hadden we het over de reden van ons bezoek aan Boston. Zij kwam uit Boston en vroeg hoe we het hier vonden, verbaasd naar mijn antwoord dat we het hier geweldig vinden. De mensen in Boston staan namelijk als minst vriendelijke mensen van Amerika te boek. Toen haar vriendin weer naar binnen ging werd het afscheid met een knuffel en met de beste wensen voor de toekomst bevestigd.

Boven gekomen had Rico-Jay net wéér een bloedneus gehad en dacht hij naar de wc te moeten. Het bleek enkel voor een plas en wederom diende zich een bloedneus aan. Waar die nu ineens vandaan kwamen….
Rico-Jay was wat verdrietig omdat er nog steeds geen poep kwam en ik vroeg hem of hij even wilde wandelen, om de geest lucht geven. En terwijl we wandelden kwam de frustratie er uit, de angst dat we geen pizza konden eten voordat we de USA zouden verlaten. Een kort gesprekje en de belofte dat we zéker een pizza samen gaan eten, al was het maar 1 stukje, voordat we in het vliegtuig zitten kalmeerde de gemoederen.

Dat het zwaar zou worden wisten we beiden, dat er tegenslagen zouden kunnen zijn óók!
Rico-Jay en ik zijn uit hetzelfde hout gesneden, alles moet snel en alles moet gelijk goed gaan en dat is helaas niet altijd zo.

Tijd heelt alle wonden en geduld is een schone zaak……nu nog even dat in de praktijk waar te laten worden……
Morgen, een nieuwe dag met nieuwe kansen en wie weet wat die dag ons nog gaat brengen.

Rico-Jay slaapt gelukkig al weer, de peptalk ‘geloof in jezelf en accepteer dat niet alles gaat zoals je graag zou willen ’ heeft z’n uitwerking voor nu, rust is nu even belangrijker.
Morgen een nieuwe dag met nieuwe kansen…

Share Button

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

®2024 Stichting Rico-Jay To America