De derde week van de vakantie is alweer voorbij en uiteraard ging ook deze wéér sneller dan we zouden willen, immers we wachten op een datum van Boston Children’s Hospital.
De rekeningen aan het ziekenhuis zijn, voor zover bekend, voldaan dús zou het niet moeilijk moeten zijn, echter, om de een of andere reden duurt het lang, té lang.
Natuurlijk moeten er ook tickets gekocht worden en is het verblijf daar ook niet gratis, maar in principe kan er een datum gepland worden.
Destijds na de betaling van de onderzoeken hadden we binnen 2 weken een datum en binnen een maand werden de onderzoeken gedaan. Nu zijn we na het betalen van de rekening al ruim 2 maanden verder en we weten nóg niets!
Je zou haast gaan denken dat iets of iemand Rico-Jay’s verbeterende levenskwaliteit loopt te frustreren….
Onze hoop was om in de zomervakantie naar BHC te kunnen zodat Rico-Jay het nieuwe schooljaar met een nieuwe start kon beginnen en mama er ook voor broer Ryan kan zijn als hij het uitgebreide traject bij het Roessingh in gaat. We vrezen dat daar een behoorlijke kink in de kabel gaat komen…
Enorm fijn dat ondanks alles, de donaties binnen blijven komen. Gezien het feit dat we, na een jaar van pogingen doen om Rico-Jay in Nederland van een MRI te kunnen voorzien en we het niet voor elkaar kregen een arts bereid te vinden, dan wel een arts met BHC te laten communiceren, zal dit in Boston gedaan moeten worden. Afhankelijk van de MRI zal zijn arts al dan niet besluiten tot een (tijdelijk) spoelbutton op de dikke darm. Dus nog steeds enorm dankbaar voor alle donaties!
Vandaag zijn we op bezoek geweest bij ons lieve en bijzonder sterke vriendinnetje, helaas wederom in het ziekenhuis. Desalniettemin waren we allemaal enthousiast elkaar weer te zien, en Rico-Jay niet het minst!
Bij het vertrek, onderweg naar de parkeergarage, deed Rico-Jay een alleszeggende uitspraak;
“Blij dat ik Christa weer heb gezien, ik vond het weer een gezellige dag!”
Bevestigend pakte hij mijn hand vast en samen reden we weer terug naar huis, beiden met de gedachte ‘het kan altijd erger’……….
