Iets te vieren

De fanfare is voorbij gekomen en op schoot hebben we een oranje tompouce waarvan we alleen het geel en oranje gaan eten en de koek laten liggen, uit solidariteit voor Rico-Jay.
Het is Koningsdag, de vlag hangt uit en samen kijken we op de bank naar feestvierend Nederland.
Wij hebben ook wat te vieren, al is het minimaal, maar we vieren het!
Sinds gisteren zijn beide jongens iets beter te pas, althans zo lijkt het gezien het feit dat ze weer ruzie kunnen maken ?
De buikpijn en misselijkheid, al dan niet gerelateerd aan eten, de scrotumpijn en het zich beroerd voelen zijn er nog steeds, maar er zijn weer momenten dat het even niet zo aanwezig is, dat het niet de overhand heeft.
En daar hebben wij maar 1 verklaring voor en die komt NIET uit de ‘medische hoek’.

Acht dagen geleden werden we geattendeerd op Marcel Hummel Healer, een, volgens eigen zeggen, doodgewone man met in onze ogen een bijzondere gave.
Na contact te hebben gehad vanwege onze radeloosheid t.o.v. Ryan, wilde hij zich wel op Ryan ‘storten’ en vroeg hij of hij zich ook met Rico-Jay bezig mocht houden, een uitdaging voor hem en baat het niet dan schaadt het niet.

De dag dat Ryan voor echo’s naar het ziekenhuis moest kregen we ’s avonds een bericht van Marcel dat de jongens een healing hadden gehad, welk tijdstip en dat er mogelijk een reactie op was gekomen.
Geloof het of niet, het genoemde tijdstip, was het moment dat we op de terugweg in de auto zaten, Ryan vreselijk naar werd, pijn in de zij kreeg waar hij nooit pijn heeft, moeite had met adem halen en pijn had bij zijn arm onhoog doen…

Afgelopen maandagavond, tijdens het bezoek aan onze lieve Duitse huisarts voelden de jongens zich wéér heel slecht, anders dan anders, en wederom kregen we daarna een bericht dat Marcel met ze ‘bezig’ was geweest.
Een ieder mag er het zijne van denken, maar wij zijn er stellig van overtuigd dat Marcel een bijdrage levert aan de gesteldheid van de jongens.

Immers, in hun situatie en conditie is het al enorm fijn als je je even ‘gewoon’ kan voelen, al is het maar een kort moment, díe momenten, daar zijn we dankbaar voor, enorm dankbaar!
En dat vieren we vandaag.

Dat er gisteren ook nog voor beide jongens een superlieve kaart binnen kwam maakt de dag nóg feestelijker. Dank je wel lieve Jerinde, de jongens waren blij verrast!

*op de foto weer zo’n rare plek bij broer Ryan.

Share Button
®2024 Stichting Rico-Jay To America