Vandaag sluiten we week 3 van hele dagen slapen, pijn, babyprakjes, vloeibaar eten, thuis schoolwerk maken, vele lichamelijke ongemakken en vreemde ontdekkingen.
Heel lief kwamen 2 school vriendinnetjes voor beide jongens een mooie eigengemaakte kaart brengen met alle namen van de klasgenootjes en de wens dat ze gauw weer op school gezien willen worden. Zo lief!
Dat deed erg goed!
Het bezoek aan onze lieve en betrokken diëtiste deed haar schrikken van de jongens, de donkere kringen onder Rico’s ogen en het afgevallen snoetje van Ryan.
Het ongeloof dat Rico niet op controle hoeft te komen bij zijn kinderarts en dat broer Ryan kennelijk niets mankeert getuige de normale algemene bloedwaardes en niets kunnen vinden op echo’s van de organen.
Ons doet het denken aan grote broer, waarbij destijds ook alle waardes goed waren, maar hij zichzelf wel aan het vergiftigen was en doodziek in het ziekenhuis lag, totdat er uiteindelijk Alpha -1 uit kwam..
Geen arts die hier echter verder op in gaat. Onverklaarbaar, terwijl een gedegen onderzoek er nog steeds niet aan te pas is gekomen…
Morgen is de Sponsorrit, georganiseerd door lieve betrokken mensen, met als doel Rico-Jay zo snel mogelijk naar Boston te krijgen.
We kijken er naar uit en hopen dat de jongens het vol kunnen houden zonder al te veel ongemakken.
Maar met de hulp van een bijzonder iemand (waarover later meer), hebben we er wél het volste vertrouwen in dat ‘t vast gaat lukken. 
❤️
