Blij met klei

We hebben de Pasen weer gehad, en al verliep deze niet helemaal zoals we aanvankelijk hadden bedacht, we hebben tóch vooruitgang geboekt.

Terwijl Rico-Jay vandaag iets aan de beterende hand leek te zijn, bleek achteraf de hevige buikpijn aan zijn drukke gedrag ten grondslag te liggen. Als Rico-Jay pijn heeft beweegt hij veel en is hij het liefst de clown van de dag om maar even niet aan de pijn te hoeven denken, zoals hij het zelf zegt.

Broer Ryan, die al de hele dag in het grote bed had gelegen vanwege de pijn in het scrotum en rechts onder de ribben, lag al in bed toen Rico-Jay nog even staand naar een filmpje keek vanwege de aanhoudende buikpijn totdat hij ineens schreeuwde: “óh!!, je gelooft het nooit!  Ik heb een bal in m’n broek!!!”

Manlief en ik keken elkaar aan en terwijl hij mij sommeeerde de telefoon mee te nemen, pakte hij handschoenen en liepen we met Rico-Jay naar de douche. Voorzichtig trokken we zijn broek naar beneden, en met verbijstering keken we naar wat daar lag.

Een groot brok klei, letterlijk klei! Elke pottenbakker zou er jaloers op zijn.

Rico-Jay werd zelf misselijk van de ondragelijke lucht welke dat brok klei verspreidde maar wij waren blij, blij dat die troep er nu eindelijk uit is en we daarmee (hopelijk) een ziekenhuisopname hebben voorkomen.

We prezen Rico, die misselijk, bibberend, en met buikpijn zijn evenwicht probeerde te bewaren en snel zetten we hem op het krukje. Terwijl manlief hem afdroogde, maakte ik het bedje op de bank klaar in de hoop dat nu ook de buikpijn zou afnemen. Helaas mocht dat nog niet gelijk zo zijn en pas na 2 ijslollies en zelfs een halve paracetamol werd de buikpijn ietsje minder en kon hij een poging doen om te gaan slapen..

Hopelijk een rustige nacht.

 

 

 

Share Button

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

®2024 Stichting Rico-Jay To America